Agnieszka Kożuchowska – dyplom 2017

Świat metafor i nieoczywistych znaczeń –
czyli w krainie baśni.

Praca dyplomowa Las Agnieszki Kożuchowskiej to ekspedycja w nieznane, odkrywanie tego, co intuicyjne i nieoczywiste. W świecie tym magia, zachwyt i zgroza, piękno i brzydota przeplatają się niezmiennie, tworząc osobistą przestrzeń, rodzaj enklawy, w której autorka porusza się z właściwą sobie delikatnością i wyczuciem. Jest to wyprawa w głąb baśniowego lasu, a co się wiąże z każdą tego rodzaju wędrówką, jest to również podróż w głąb siebie, rodzaj peregrynacji w poszukiwaniu straconego czasu, której celem jest odnaleźć i zatracić się ponownie.

Sama autorka w części teoretycznej pracy jasno określa źródło swoich inspiracji: Od początku w swojej sztuce zwracałam się w kierunku tego co pierwotne, instynktowne i zwierzęce. Znalazłam to w baśniach i podaniach ludowych. Agnieszka Kożuchowska eksploruje świat fantastycznych historii podążając tropem swoich bohaterów, poddając się tak jak oni kolejnym metamorfozom, odnajdując w sobie dziecko, małą dziewczynkę zafascynowaną magią, po to by po wielu latach ubrać w formę materialną i symboliczną odnalezione na nowo emocje. Jak pisze autorka: Sztuka pozwala zerwać więzy kulturowe ? tak samo jak sen, jako inna forma istnienia – pozbawiona jest cenzury. Podróż ta ma formę grafik niesłychanie subtelnych w wyrazie, rysowanych delikatnie i lekką kreską. Druk na pół przezroczystych materiałach takich jak bibuła japońska jeszcze wyraźniej podkreśla nieco eteryczny charakter tych prac pozwalając na ich dowolne komponowanie i przenikanie. Autorka jest przekonana, że prawdziwa podróż nie polega na przebytym dystansie, a jej wartość wyraża się w emocjach, których dostarcza.

W miarę upływu czasu, gdy dorastamy, przekonujemy się, że nie musimy szukać za siedmioma górami, ani za rzekami czy w ciemnym lesie, groźnych kłów, pazurów czy wygłodniałej pary oczu, a czasem nawet baśniowa bestia jest bliżej niż się nam wydaje – konkluduje autorka.
_
tekst: Magdalena Boffito